‘Geloof en zorg gaan hand in hand’

Ambulanceverpleegkundigen Thijs en Hessel over hun werk

EVIE LANGEVELD – Samen zorgen vanuit liefde en geloof, dat is waar Thijs Aarten (links op de foto) en Hessel Loosman als ambulanceverpleegkundigen voor gaan. Hoe combineren Thijs en Hessel hun christelijke waarden met de dagelijkse realiteit van hun beroep? Ze geven een kijkje in hun wereld waar zorg, geloof en de harde realiteit van het leven elkaar ontmoeten.

Samen met een ambulancechauffeur vormen ambulanceverpleegkundigen de bemanning van een ambulance. Als ambulanceverpleegkundige weet je nooit wat de dag gaat brengen. ‘Elke dag is anders. Dat maakt ons werk uniek en uitdagend. Wij vinden het een bijzonder beroep. Een oproep kan variëren van een ernstig verkeersongeval tot een plotselinge complicatie bij een chronische ziekte. Het ene moment begeleiden we een bevalling en in een andere situatie spreken we met een oudere over het levenseinde.’ Het bieden van acute zorg in soms levensbedreigende situaties vereist niet alleen medische expertise, maar ook snel en adequaat handelen. Ook geduld, empathie en goede communicatieve vaardigheden zijn van groot belang om dit werk te kunnen doen. ‘Het is een vak waarbij je dagelijks leert van de situaties die je meemaakt.’

Geloof als kompas
Geloof speelt een centrale rol in het werk van Thijs en Hessel. ‘Onze levensovertuiging komt regelmatig naar voren, vooral in ethische vraagstukken. Als ambulanceverpleegkundige kun je de vraag krijgen of je bereid bent een infuusnaald te plaatsen voor een euthanasie. Dit wordt vaak door een ambulanceteam op verzoek van de huisarts gedaan. Gelukkig is er de ruimte om te zeggen dat wij dit vanuit onze levensovertuiging niet doen.’ De directe collega’s weten inmiddels hoe Thijs en Hessel hier vanuit hun geloof tegenaan kijken en er is begrip. Dat Thijs en Hessel een verzoek als deze afslaan, is vrij uniek te noemen. ‘Het merendeel van onze collega’s heeft geen moeite om een infuusnaald voor een euthanasie te plaatsen. Zij zien dit bijvoorbeeld als een vorm van naastenliefde, om op deze wijze nog van betekenis te kunnen zijn in de laatste momenten van de patiënt.’ Geloof en ethiek zijn in de dagelijkse werkzaamheden van Thijs en Hessel nauw met elkaar verweven. ‘We vragen ons dagelijks af: doen we het goede? Als de situatie het toelaat, delen we ook iets over ons geloof met patiënten. Dit levert weleens inhoudsvolle gesprekken op. We hopen dat die tot denken aanzetten. Wederzijds begrip en respect voor elkaars standpunt blijven hierin belangrijk. Ons geloof biedt ons een fundament en houvast in het omgaan met de complexiteit en de emotionele zwaarte van het werk. Hoewel we ons empathisch opstellen naar de patiënt, is het belangrijk om bepaalde emotionele afstand te bewaren. Dit stelt ons in staat om rationele beslissingen te nemen en onze focus te behouden.’

Toenemend geweld
In de afgelopen jaren is geweld op straat richting zorgverleners toegenomen. Thijs en Hessel zien met name een toename van verbale agressie en geweld. ‘Geweld is er natuurlijk in verschillende vormen. Fysiek geweld komen wij gelukkig niet dagelijks tegen. In sommige situaties uiten patiënten of hun familieleden zich vanuit onmacht. Dit kunnen we begrijpen. Vanuit onze kant proberen we dan uitleg te geven en rust te creëren. We zien dan vaak dat ze bijdraaien.’ Thijs en Hessel zien een verandering van de samenleving waarbij de zelfredzaamheid afneemt. Zo worden ze vaker opgeroepen voor situaties waarin de inzet van een ambulance niet altijd noodzakelijk is. ‘Dit vraagt om geduld en duidelijke uitleg, wat niet altijd in dank wordt afgenomen. Dit heeft onder andere te maken met een tekort aan (ouderen)zorg. Ook ervaren we regelmatig een bepaalde mate van gejaagdheid, waardoor mensen sneller gefrustreerd zijn.’

Het Zorgcongres
Wat ambulanceverpleegkundigen Thijs en Hessel typeert, is hun toewijding om niet alleen fysieke zorg te bieden, maar om ook morele en ethische vraagstukken bespreekbaar te maken. Thijs en Hessel zijn de drijvende kracht achter Het Zorgcongres, een initiatief waar christelijke zorgverleners samenkomen om te reflecteren op de grenzen van zorg en de ethische vraagstukken die daarbij komen kijken. ‘We willen andere zorgverleners inspireren en toerusten, zodat we samen de uitdagingen van dit vak kunnen aangaan. We zien dat de positie van een christen in de maatschappij verandert. Niets is meer vanzelfsprekend en alles moet onderbouwd worden. Enerzijds is het goed om over bepaalde keuzes na te denken. Anderzijds is een bepaalde overtuiging niet altijd te beredeneren.’

Zorg met een open hart
Het werken als zorgverlener maakt Thijs en Hessel ook zelf bewuster van leven en geloof. ‘Dit komt mede door heftige gebeurtenissen die wij meemaken, gesprekken met andersdenkenden en de ervaring van de broosheid van het leven. Dit leidt ertoe dat we zelf anders in het leven komen te staan. En de opdracht dat God van ons vraagt Hem lief te hebben boven alles en onze naasten als onszelf als het allerbelangrijkste in het leven te beschouwen. We willen in onze dagelijkse werkzaamheden laten zien dat het mogelijk is om zorg te bieden met een open hart, zelfs in de meest uitdagende situaties. Elke dag biedt weer nieuwe kansen om niet alleen levens te redden, maar ook om ons geloof in de praktijk te brengen en anderen te inspireren hetzelfde te doen.’